पाश रेशमी मत्प्रीतीचे
तुला न खुपतिल, तुला न रुततील
खड्ग घेउनी सामर्थ्याचे
अखंड स्फूर्ति तुजला देतील ||१||
मनोमनाची भावमाधुरी
हृदयीची हृदयांतच ठेवीन
दबलेल्या अन् या आशांचा
स्वप्नामध्यें स्वर्ग उभारीन ||२||
देव कुणाचा होई परंतु
एक आणखी एकच आशा
हृदयराउळी सदैव तुझिया
माझ्या स्मृतिचा धूप जळावा ||३||
(१९६५)