शब्द

रंग डाळिंबी पाकळ्या कुठे उमलूं नको रे
फक्त तुझ्या माझ्यामधे उडूं देत ही पांखरे

त्यांच्या जहरी तेजाला असे कांति यौवनाची
झळाळ त्या अन् शालूला ऊल गर्भरेशमाची
त्यांची एकच भरारी आकाशाला चेताविते
परि लाघवा तयांच्या घुमी अबोली हांसते
त्यांच्या छचोर गतीला नको विश्वाचे भरारे
फक्त तुझ्या माझ्यामधे उडूं देत ही पांखरे

त्यांच्या चांदोळ्या रंगाला झील हवी चंद्रिकेची
हेमरंगी अन् पंखांनी झूल झूलो कौमुदाची
आणि गव्हाळ अंगांगी लव्हाळल्या भावनांना
कुस्ककुस्कर ती हवी त्यांच्या अस्पर्श्य स्पर्शाची
रसरंगात्मक गंध त्यांचा उधाणून दे रे
फक्त तुझ्या माझ्यामधे उडूं देत ही पांखरे

त्यांच्या रवाळीं उन्मेषें स्वर्ग पापण्यां भिडतो
त्यांचा गंभीर गोलवा ब्रह्मपुरामधे नेतो
धीर गंभीर नादाने अंग उभारुंन जाते
आणि स्मृतीचे पांखरूं त्याचा प्रतिध्वनि गाते
मंद हुंकारांचा गाभा नेतो अनंत आकाशी
विरतो अन् पट तेथ धुंद निर्वैर विदेशी
त्यांच्या निस्वर अस्तित्वा पुन्हा सांकारू नकोरे
फक्त तुझ्या माझ्यामधे उडूं देत ही पांखरे

...'शब्द' सायाळ रे तुझे...पुन्हा बोलके नको रे
अनंताच्या निर्द्वन्द्वांत रेंगाळली ती पांखरे