माझ्याकडे कुत्रा नाही
माझ्याकडे मांजर नाही
नाही म्हणायला गुंड्याएवढे
गोंडस दु:ख कुरवाळते मी
जाईन जिथे तिथे लगेच
स्वामिनिष्ठ मागे येते
शेपूट हलवत गबाळे ते
लाळ गाळते रस्त्यामध्ये
मी सोडून दिसता कोणी
मी सोडून दिसता कोणी
केविलवाणे भुंकत बसते
दुसरे दु:ख दिसता क्षणी
घाण त्याची हुंगत बसते
माझे दु:ख त्याचे दु:ख
माझे दु:ख त्याचे दु:ख
तिचे दु:ख सारेच दु:ख
म्हणता म्हणता सगळीकडे
शोकसभा रंगत जाते
काल होते त्यापेक्षा
आज दु:ख मोठे होते
लालन पालन करून त्याचे
मीच त्याला मोठे करते
खाल्ल्या मीठास जागे राहून
खाल्ल्या मीठास जागे राहून
ते बिचारे साथ देते
शेपूट हलवत जेथे तेथे
माझ्याच मागे धावत बसते