मी जळत होते

मी जळत होते, ते बघत होते
मनात मात्र सगळ्यांच्या 
वेगवेगळे विचार चालू होते

जन्मास आलेला मरतोच! हे माहीत असूनही,
"किती अघटित!" असे म्हणून काही रडत होते
थोरला मुलगा चितेत चंदनाची लाकडे घालत होता
धाकटा मुलगा मनात इस्टेटीची वाटणी करत होता
मुलगी दहाव्याच्या आमंत्रणांची यादी करत होती
सून "सासूबाईंच्या हातातल्या सोन्याच्या बांगड्या
काढायला हव्या होत्या का?" ह्याचा विचार करत होती
गुरुजींना मात्र विधी उरकून दुसरीकडे जायची घाई होती

लाकडे चंदनाची होती, तरी मला जाळतच होती
सुगंधी असली तरी देहाला चटकाच देत होती 
मला नव्हते श्वास ना प्राण ना हृदयाची धडधड ना हुंदके
पण इतरांचे मन वाचण्याची ताकद होती काही क्षणांसाठी

कुणी धाय मोकलून रडत होते, तर कुणी
काय बोलावे न समजल्याने गप्पच होते
कुणी "सगळं ठीक होईल," असे खात्रीने सांगून
रडणा-यांची समजूत काढत होते, तर कुणी
आपलेही कधीतरी हेच होईल, ह्याची चिंता करत होते

मी जळत होते,
निखारे विझण्याची वाट बघत होते
गार गार मातीला कडकडून भेटण्यासाठी
अधीर झाले होते 

नवीन गाणे

नवीन गाणे गाण्यासाठी नवा सूर लाभू दे 
त्या गाण्याला जुन्या सुरांची चाल नको लागू दे

सप्त सुरांचे ताल लयीचे कुंपण त्यास नसू दे
शास्त्राचे वा रागाचेही बंधन त्यास नसू दे

आशेच्या स्वप्नांची मंजुळ हाक ऐकू येऊ दे
त्या हाकेला साद घालण्या प्रतिभा मज लाभू दे

नवीन गाणे गाण्यासाठी नूतन शब्द स्फुरू दे
त्या शब्दांची नाजूक सुंदर कविता एक बनू दे

त्या कवितेच्या चालीवरती अंतरंग नाचू दे
हृदयामधला तरल भावही सुरांमधे उमटू दे

नसेल श्रोता कुणी तरीही गाणे ते झुळझुळू दे 
निर्जन वाटे गाता गाता नादसागरा मिळू दे 

जर तर

ती जर भाजी असती तर
पडवळ झाली असती
सरळ जातानाही उगाचच
वाकड्यांत शिरली असती

ती जर फूल असती तर
ब्रह्मकमळ झाली असती
एकोणतीस फेब्रुवारीला उमलून
कोमेजून गेली असती

ती जर नदी असती तर
सरस्वती झाली असती
कुणालाच काहीही न सांगता
उगाचच गुप्त झाली असती

ती जर ती नसती तर
दुसरी कुणी असती
कशीही असली तरी
डोक्याला भुंगाच लावून गेली असती

ती जर, ती तर
जर तर, जर तर ची
कटकट जर नसती तर
ही कविताच लिहली नसती

तेही तयाचेच देणे

माझ्या निर्गुण देवाला
सोन्या-चांदीचे वावडे
नको घालू उगा त्याला 
हार मोत्यांचे रत्नांचे  

नाही पारोसा तो देह
नको अभिषेक स्नान
नाही मागितले त्याने
गंध पुष्प पंचामृत  

तुझ्या स्तोत्र आरतीने
किटतील त्याचे कान
तुझ्या विद्युत मालेने
भाजतील त्याचे हात  

ज्याच्याकडे आहे सारे
त्याला काय तू देशील?
तुझी देवाण-घेवाण
कशापायी अट्टाहास?  

देव निस्पृह मनीचा 
नको काही तुझे त्याला
तुझ्या माझ्या मनी त्याचा
भास डोळे मिटताना  

असे काय तुझ्याकडे,
की जे, त्याने नाही दिले?
मनातील भक्तीभाव 
तेही तयाचेच देणे