झोप

रात्रभरिच्या जागराने नीज येते पाखरा
मागती ते आसरा ||

तरि कुणाच्या मुग्ध स्पर्शे खंत नाही त्याजला
आश्चर्य वाटे मला ||

झोप ती चुरडोनि बसली माठ्ठश्या माथ्यामधि
जणु ति ना उमटे कधी ||

संजीवनीच्या शिथिल स्पर्शे लेखणी करते मजा
प्रतिभा घेई सजा ||

कल्पनांच्या दुग्ध डोही टपकली शाई निळी
कवि मनाचा घे बळी ||

कां कुणी तलवार हाती घेऊनि युद्धोत्तर
कापि ऊर्मीचे शिर ||

ना मला पर्वाही त्याची उर्मी कविची जाऊदे
रडुनी अश्रुही न्हाऊदे ||

कां मला इच्छाही झाली पाडणे पानां व्रण
शोधतो ते कारण ||

कोणच्याशा मंद स्मृतीने भावना गोंजारती
आणि हृदया उबविती ||

ऊब ही त्याचीच आहे सांगताना ‘लाजतो’
आणि आता झोपतो ||

(१९६३)