पहाटवारा

पहाटवारा पहाटवारा अबंध त्याचा नूर निराळा
क्षणि एकांती रानफुलांशी क्षणांत फुलवी रम्य पिसारा
पहाटवारा पहाटवारा ||

षार रेशमी त्याच्या टापा बेभानपणे पुढती धांवें
जाई परंतु मागे ठेवी खिंदळणा-या हिरव्या लाटा
पहाटवारा पहाटवारा ||

मूक गूढ कांहीं न त्याकडे प्रमदेचे गर्भाद्रित हांसू
दुग्ध धुक्याच्या प्रावर्णामधि घेऊनि पुढती जाई झरारा
पहाटवारा पहाटवारा ||

कोमल नाजूक ओठावरती चंचल मिस्किल नेत्र लावुनी
ताण भिरभिरी उगांच घेऊन गंध पसरवी स्निग्ध शिरशिर
पहाटवारा पहाटवारा ||

पहाटवारा पहाटवारा त्यास न ठाऊक आळशीभ्रांती
द्वंद्वाच्या पलीकडे पोचवी मूढशोक गुलजारी निद्रा
पहाटवारा पहाटवारा ||

रुबाब त्याचा खुपे न डोळ्या गर्ववर्ज्य उन्मत्त सिंह हा
बेगुमान त्या पाउलांमध्ये निराशेस विकढोर दरारा
पहाटवारा पहाटवारा ||

मार्ग न त्याचे छुपे नि भेकड प्राणशून्य त्याची ना फडफड
फोफावत भरधांव येऊनी आकांक्षा शिड फुगवी टरारा
पहाटवारा पहाटवारा ||

चंद्र अंशू आले हे झिरपत निळ्या नभाच्या पडद्या उलगत
गंभीरास चैतन्य देऊनि अथांग विश्वी भरुनी उरला
पहाटवारा पहाटवारा ||

क्षितिजाच्या पलीकडून येई अबोल परि करि विश्व बोलके
तृणपर्णांची कोमल भाषा समजुनि देई सागर गीतां
पहाटवारा पहाटवारा ||

अजिंक्य त्याची रेशमी शक्ति सर्वरसांनी सर्वगतींनी
मंजूर केली त्याची सत्ता विश्वचक्र जो फिरवी गरारा
पहाटवारा पहाटवारा  ||

अभान वारा अक्रूर वारा वेडा वारा बुलंद वारा
भव्याच्या मर्यादा रेषा नकळत उसवुनी जाई झरारा
पहाटवारा पहाटवारा ||

(१९६८)

अभंग मूर्त

स्वप्नासम नभीं तारे विरले
सोनगुलाबी छटा लहरली
नीजधुक्याची क्षणीं झटकोनी
अवखळतेनें वसुधा हंसली

धुंद कळ्यांचे नीरसे हांसे
स्वैर वायुची नाजूक फुंकर
तृणबाळांची मिळी पदतली
ओली चाहूल होती ज्यावर

धुक्यातील ती हिरवी माया
उरे आज पण फक्त तवंग
नेत्रे टिपली हृदये जपली
तुझी मूर्त परि असे अभंग

(१९६२)

तुझ्या अमृत मनाचे

तुझ्या अमृत मनाचे
बोल सुंदर कोवळे
लाडलाडल्या शब्दांचा
गंध गोड दरवळे ||१||

शब्दरसांत रंगले
धुंद गंधात गुंतले
सूर सूराला जुळतां
माझी नाही मीं राहिले ||२||

दृष्ट हीन दुनियेची
शब्द रंग विसरले
शोधी हरपला गंध
विष अमृताचे झाले ||३||

हृदयीच्या वेदनांनो
नका पाझरु डोळ्यांत
कण अमृताचे शोधा
अशा जहरी बोलांत ||४||