माझी गरीब झोपडी

माझी गरीब झोपडी मला जरी शामियाना |
हिच्या कणाला कणाला येती ममत्वाच्या वेणा ||

हिला कंगोर घालोनी खडे सदा निवडुंग |
मदतीचा हात देती त्यांना कराळ भुजंग ||

तरी सांवरून जरा वळा माझीया वाटेला |
काट्या धोंड्यांची संगत सदा तुमच्या दिमतीला ||

पहा झुंझाट हे वृक्ष गगनाला सुळी देती |
चांदण्याही ज्यांच्या शौर्या वेडावून डोळा देती ||

या, ना गेंद केतकीचे मान लवोनि दमले |
थोर पायांच्या स्वागता सोनेरी हे पक्षी आले ||

...नका दचकू इतुके नाही भिण्याजोगे काहीं |
रानवेलींचे वेटोळे... ससोबांना घर देई ||

क्रूर श्वापदेही देती किंचाळून सांग काय |
चैतन्याचे आम्ही दूत आम्हा श्रमाचे हो काय !

आम्हा खळगी भरण्या नाही आई बाप कोणी |
सकाळच्या न्याहारीला रक्तमांस नाही लोणी ||

जन्मापासून आमुच्या को-या करंट्याच हांती |
ज्यांच्या वेड्या वेडावण्या क्रूर दंष्ट्र की हांसती !

लदबदले हे वृक्ष आंबे अंजिरेही त्यांत |
भुकेलेल्या पक्षिगणा सुगंधाने हांकारित ||

हंस शुक अन् सारिका तसे कोकिळ कूजन
पारव्यांच्या थव्यासंगे डोळे जाती उंचावर ||

उंच वृक्षांच्या फांद्यांना धुंद मधाळ पोवळा |
लाल सोपस पायांना जशी पोट-यांची पोळी ||

एक लचका तोडण्या नका अधीर हो होऊ |
भ्रम विनयाचा होई ...जरा थोडी वाट पाहू !

सळसळाळता झरा कसा चपळ गतीने |
हुली देतो खडकांना कशा नाजूक चुष्कीने !

आता मात्र सांवरून नका पुढे पाय टाकूं |
निर्विषण्ण शांततेला असा धका नका लावू ||

नका डोकावू वा-यांनो कसे तुम्हाला न कळे ?
माझी लाडकी चिमुली निन्नावली तृणबाळे ||