कुजबुज

दोन पक्ष्यांमध्ये झाली कुजबुज
उद्या पहाटेला उठायचे
पहिल्या कोंबड्याला जागे व्हायचे
दोघेही झोपले वैतरिणीच्या तीरी
कदंबाच्या शिरी घरट्याच्या उरी

थंडीने मांडला आकांत बाहेर,
घरट्याबाहेर जणु ‘सासर’
दोघेही पक्षी घरटी निजले
कोंबून घेतले उबेमधे
डोळे मिटलेले हळुच उमलले
समोर पाहिले दोहोजणांनी

काय आश्चर्य हे? काय हे झाले?
आत्ता मी कुठले रूप पाहिले?
समोर मानव कोठुनिया आला?
कसा काय आला?
प्रश्नार्थी चिन्हांचा ढीग जाहला

दोघांच्या मनात एकच प्रश्न
मानवाची काय नारी एक नर
हळुहळु प्रेम टिपले दोघांनी
चारीही डोळ्यांनी गुप्तभाषा केली
विचारांची रीघ सुरु जाहली
दोघांही वाटले ईश्वराची कृपा
थंडीसाठी ‘रगा’ त्याने धाडिले
दोन्हीही त्या काया आकृष्ट जाहल्या
दोन्हीही वेष्टिती एकमेका

थंडी पार गेली नवी उब आली
रात्रही सरली हळुहळू
परंतु दोघे झोपलेले होते
थंडीमध्ये ‘ध्येय’ गोठले होते

(बाबांची पहिली कविता, १९६२)