ओढ लागली जीवाला

एक ध्यास होता मला भगवंता पांडुरंगा
एक छंद होता देवा तुझ्या नामाचा मुकुंदा 

रुसलास म्हणून मी भक्तीभावे पूजा केली
बोललास नाही तरी श्रद्धा नाही रे सोडली

काळ्या दगडात विठू सखा सोयरा शोधला
अव्याहत केला यत्न पाषाणाला मनवण्या

सारे विश्वासाचे खेळ जिणे एकाकी साहेना
अरे भक्तीचे हे खूळ तुझ्यासवे राहण्याला

तुझ्यावीण एकटी मी जशी राधा माधवाची
तुझ्यासंगे शोभेन मी रखुमाई विठ्ठ्लाची

ओठी विठोबाचे गान मनी रखुमाई देवी
सारे आयुष्य सरले देवा तुझ्या भक्तीपायी

प्रेमभावे अंध झाले तुला मला शोधताना
कशासाठी शोध घेणे तेही आता आठवेना

आज वाटे पुरे झाले नाम घ्यायचे कशाला?
शब्दा अर्थ काय आहे? भावाचाच तो धुराळा

आता नाही हट्ट मला साथ तुझी लाभण्याचा
आता नाही वेड तुझे माझ्या थकल्या पापण्या

नाही उरली कोणती इच्छा अपूर्ण मनाची 
ओढ लागली जीवाला परतीच्या प्रवासाची

आठवणीतली डायरी

आठवणीतली डायरी तुझी अजून जपून ठेवलीय
मोरपंखी कव्हर घालून कपाटात ठेवून दिलीय

आठवण येते तुझी तेंव्हा
डायरी उघडून बसते
माहीत नसलेल्या गुपीतांचा
छ्डा लावीत बसते
ह्या पानावरची ती "मुग्धा" कोण ?
त्या पानावरचा तो "अनूप" कोण ?
इतक्या वर्षांच्या संसारात काहीच बोलला नाहीस

कुठेतरी अर्धवट लिहीलेली एखाद् दुसरी कविता
मागच्या पानावरचे तारीख नसलेले ते निनावी पत्र, ते कुणासाठी असेल?
मधेच एखाद्या पानावर काढलेले ते पक्ष्याचे सुंदर चित्र
तुझी स्वप्ने, आशा, आकांक्षा, सारे कसे मला नवीन, नवीन
एकाच छताखाली राहत असूनही काहीच माहीत नसलेले

वाचता वाचता रात्र सरते
उन्हाची तिरीप अंगावर येते
तुझ्या अक्षरात आणि शब्दांत अडकलेल्या
माझ्या मनात मात्र अजून काळोखच असतो
न कळलेल्या गोष्टींचा

तू गेलास तरी रोज नव्या रूपात भेटतोस
रोज नव्या रहस्याची भेट देऊन जातोस
आणि मग माहीत नसलेला कुणीतरी
दूरचा पाहुणा होऊन जातोस

कोकण देशाकडे

निळे जांभळे झरे वाहती हिरव्या कुरणावरती
फुलाफुलांची नाजूक नक्षी पाऊलवाटेवरती

फूलपाखरे रंगीत मोहक बागडती वेलींवर
कोकीळ पक्षी गाणे गाती प्रेमाचे आराधन

दूर कुठेसे समुद्रकाठी देऊळ पडझडलेले
भरतीच्या लाटांनी थकले म्हातारे झालेले

रेतीवर रांगोळी साधी शंख शिंपले कवड्यांची
कुणी काढली इतकी सुंदर? सांग मला गे आई

वेलांटी बगळ्यांची धूसर आकाशी गगनात
झेप उंच परी नजर भूवरी समुद्र लाटेवर

निसर्ग राजा साद घालितो वनराई बोलविते 
चल ना आई जाऊ आपण कोकण देशाकडे