दूर देशी दूर गावी

ठेच त्याला लागली की रक्त माझे सांडते
दु:ख त्याला स्पर्शिले की नेत्र माझे वाहिले 

राहतो तो दूर देशी भासतो माझ्या मना
हासतो तो दूर गावी मोद का माझ्या तना?

अंधकारी सूर्य त्याचा मध्यरात्री जागतो
पूनवेला चंद्र त्याचा अर्धरात्री झोपतो

दूर देशी दूर गावी मित्र माझा राहतो 
पाश वेडे त्यागुनी तो ध्येय त्याचे शोधतो

चार मासी बर्फ त्याच्या आसमंती शोभते
आठ मासी ना हिवाळा स्वर्ग तेथे अवतरे 

बर्फ त्याच्या दूर देशी गारठे माझी तनु
रात्र त्याच्या दूर गावी चांदणी माझी वपु

बांधवांना सोडुनी तो दूर देशी राहतो
पत्र नाही वृत्त नाही काळ माझा गोठतो

दूर देशी दूर गावी मित्र माझा राहतो 
पाश वेडे त्यागुनी तो ध्येय त्याचे शोधतो 

दीस येती दीस जाती वाट त्याची पाहते
आठवांची वादळे ती, का कशाला? ना कळे

रेशमाचे पाश वेडे आर्तता आक्रंदते
भेट नाही वर्ष झाली चित्त का आक्रोशते?

गाठ नाही त्या सख्याची आज वाटे एकटे
भास त्याचा ना पुरे, तो सारखा का आठवे?

दूर देशी दूर गावी मित्र माझा राहतो 
पाश वेडे त्यागुनी तो ध्येय त्याचे शोधतो