कविता म्हंजे?

कविता म्हंजे?
भावनांची कदर
स्वत:च्या, इतरांच्या.  
अनुभवांचे विमल चित्र.
वर्तमानाचे दारुण प्रदर्शन.
भविष्याची दिव्य भव्य स्वप्ने.
काल निरपेक्ष जगण्याचे साहस.
निर्लज्जपणा, दया, प्रामाणिकपणा.
अनाहूत सुरांचे सुरेल वा बेसूर गाणे.
विनंती, औदार्य, स्वातंत्र्य, निंदानालस्ती. 
जुन्या आठवणींच्या बकुल फुलांचा सुगंध.
भूतकाळ पुसून टाकण्याची उगाचच धडपड.
काल, आज, उद्या, परवा हे आठवणं, विसरणं.
व्याकरण, भाषाशास्त्र ह्यांपासून किंचितशी ढील.
कल्पनेने सगळं काही निर्माण करणं, उध्वस्त करणं.
कल्पनेच्याच आधारावर पृथ्वीवरून मंगळावर जाणं.
शब्द हाच सूर, भावनाच ताल अन् कविता ही बंदीश.
सहानुभूती, थट्टा, विनोद, मैत्री, प्रीती, भांडण, तंटा.
शब्दांची -भावनांची चिरफाड, टीका, आत्मस्तुती.
जीवनाला सामोरे जाण्याची प्रामाणिक धडपड.
कल्पनेत रमून जाण्यासाठी सत्यापासून दूर
जाण्याची आयुष्यात केलेली मोठी तडजोड.
कुरूपच सुंदर कसे आहे ते सिद्ध करणं.
कधी समाजाचे, प्रेमाचे धिंडोरे काढणं. 
सुंदर गोष्टीतले दोष दाखवून देणं.
भाव भावनांचे क्लिष्ट लांब पाढे.
पाण्याने काठोकाठ भरलेल्या
काळ्या ढगासारखं जगणं.
शब्दांच्याच सहवासात
जगणं जगणं जगणं.
आयुष्य संपेपर्यंत
धीर देणं,धरणं,
शब्दानेच.