माझं घर

माझं घर नव्हतं
ह्या किंवा त्या देशात
माझं घर होतं
तुझ्यावरच्या विश्वासात

त्या घराचे दार जायचे
तुझ्या डोळ्यांतून आरपार
तुझ्या निष्पाप डोळ्यांत बघायचे
तेंव्हा वाटायचे अगदी सुरक्षित
आईला आणि बाळाला
एकमेकांच्या कुशीत वाटावे तसे

एक दिवस जेंव्हा
तो विश्वास तुटला तेंव्हा
माझं घर कोसळून पडलं
मी कोलमडून पडले, बेघर झाले
अनाथ होऊन अर्भकाप्रमाणे
असहायपणे रडू लागले
येणा-या जाण-या प्रत्येकाच्या
दयेचा, थट्टेचा विषय झाले

आता कशीबशी सावरत आहे
शोधते आहे असे घर की ज्याला
विश्वासाच्या पोकळ भिंती नसतील
किंवा मैत्रीचे तकलादू छ्प्पर नसेल
मी, तू, आपण, माझे, तुझे, आपले,
अशा नावांची दालने नसतील
हल्ली, त्या दालनांमध्ये मी गुदमरते

घर म्हणजे काय शेवटी ?
कणभर सुरक्षिततेची भावना
आणि आभाळाएवढे स्वातंत्र्य
तुझ्यासोबत किंवा तुझ्याविना