सरिते

वाहतेस दूर किती सागरास भेटण्या
धावतेस एकटीच ध्येय तुझे गाठण्या

जन्म घेतलास कुशीत नील भव्य पर्वता
सोडलेस पितृगृहा विश्वाच्या कल्याणा

फेन दुग्ध वस्त्रधारी श्वेत कमल धारिणी
चपळ किती वाहतेस नील विष्णु रुपिणी

जलद कधी संथ कधी वक्र कधी कोसळशी
बांध कितीक घातले तरी पुढेच वाहशी 

नीर देऊनी जगास अमृत तू पाजशी
मीन मकर वृक्ष वेल मानवास पोसशी

नाविकास साथ तुझी मार्ग पुढे कंठण्या
जगजीवन हे अशक्य वाहिनी तुझ्याविना !

धावतेस भेटण्यास अर्णवास तू जरी 
बरसतेस प्रेम तुझे वाटेवर भूवरी

भेटतेस ज्या क्षणी सागरास, हे नदि, 
मधुर नितळ नीर तुझे क्षाराने मळविशी

त्यागाची देवी तू, उपकारांची माऊली
प्रीत तुझी थोर खरी सा-यांनी पूजावी