मी जळत होते

मी जळत होते, ते बघत होते
मनात मात्र सगळ्यांच्या 
वेगवेगळे विचार चालू होते

जन्मास आलेला मरतोच! हे माहीत असूनही,
"किती अघटित!" असे म्हणून काही रडत होते
थोरला मुलगा चितेत चंदनाची लाकडे घालत होता
धाकटा मुलगा मनात इस्टेटीची वाटणी करत होता
मुलगी दहाव्याच्या आमंत्रणांची यादी करत होती
सून "सासूबाईंच्या हातातल्या सोन्याच्या बांगड्या
काढायला हव्या होत्या का?" ह्याचा विचार करत होती
गुरुजींना मात्र विधी उरकून दुसरीकडे जायची घाई होती

लाकडे चंदनाची होती, तरी मला जाळतच होती
सुगंधी असली तरी देहाला चटकाच देत होती 
मला नव्हते श्वास ना प्राण ना हृदयाची धडधड ना हुंदके
पण इतरांचे मन वाचण्याची ताकद होती काही क्षणांसाठी

कुणी धाय मोकलून रडत होते, तर कुणी
काय बोलावे न समजल्याने गप्पच होते
कुणी "सगळं ठीक होईल," असे खात्रीने सांगून
रडणा-यांची समजूत काढत होते, तर कुणी
आपलेही कधीतरी हेच होईल, ह्याची चिंता करत होते

मी जळत होते,
निखारे विझण्याची वाट बघत होते
गार गार मातीला कडकडून भेटण्यासाठी
अधीर झाले होते