उमला कळ्यांनो

उमला कळ्यांनो वसंत आला
शिशिर वस्त्रे फेकून टाका
पळून गेला वेडा हिवाळा
उबदार वारे अंगावरी घ्या

दडले तुम्हांत विपुल रंग
छटा अनंत एका तनुत
लज्जा सरुद्या, पडदा ढळूद्या
सौंदर्य तुमचे आम्हां दिसूद्या

लालित्य तुमचे तुमच्या वपुत
सुगंध तुमचा तुमच्या मनात
आरक्त पत्रे उमलून देह
भारून टाका समस्त लोक

सूर्यास वाटेल तुमचाच हेवा
धरतीस वाटेल अभिमान वेडा
मारुत येता हलकेच मुरडा
दाही दिशांना वसंत फुलवा

खुडता कुणीही नकोत अश्रू
चुरता कुणीही क्षमा असूद्या
नि:स्वार्थ तुमचे सुधन्य आयु
सुगुण तुमचे स्मरणी असूद्या

विचित्र दुनिया घेईल गंध
सुकून जाता निर्माल्य देह
काही क्षणांचे फुलवून आयु
पुढच्या वसंती पुन्हा तुम्ही या