माझ्याकडे कुत्रा नाही
माझ्याकडे मांजर नाही
नाही म्हणायला गुंड्याएवढे
गोंडस दु:ख कुरवाळते मी
जाईन जिथे तिथे लगेच
स्वामिनिष्ठ मागे येते
शेपूट हलवत गबाळे ते
लाळ गाळते रस्त्यामध्ये
मी सोडून दिसता कोणी
मी सोडून दिसता कोणी
केविलवाणे भुंकत बसते
दुसरे दु:ख दिसता क्षणी
घाण त्याची हुंगत बसते
माझे दु:ख त्याचे दु:ख
माझे दु:ख त्याचे दु:ख
तिचे दु:ख सारेच दु:ख
म्हणता म्हणता सगळीकडे
शोकसभा रंगत जाते
काल होते त्यापेक्षा
आज दु:ख मोठे होते
लालन पालन करून त्याचे
मीच त्याला मोठे करते
खाल्ल्या मीठास जागे राहून
खाल्ल्या मीठास जागे राहून
ते बिचारे साथ देते
शेपूट हलवत जेथे तेथे
माझ्याच मागे धावत बसते
No comments:
Post a Comment